Makarczyk ujawnił maila od Radwańskiego. "Dla nas masz tylko dobre słowo"
"Nic dla nas nie masz tylko grę na nucie patriotycznej i górnolotne ideału" - tak pisał do dyrektora tenisowego Warsaw Open Stefana Makarczyka Robert Radwański - trener i ojciec najlepszych polskich tenisistek. Obóz Radwańskich krytykuje organizację turnieju. Za to, że nie zapłacono za udział Agnieszce i Urszuli?
Treść maila Radwańskiego do Makarczyka ujawniono w czwartek na specjalnej konferencji prasowej. Oto cała treść (pisownia w oryginale):

"Witam

Jak mam rozumieć nic dla nas nie masz tylko grę na nucie patriotycznej i górnolotne ideału. Wybacz inne czasy i poza tym rozmawiałem z Olkiem Hoffmanem (prawa ręka Solorza) i wiem że dostałeś pieniądze jeżeli jedziesz do Hiszpanii na łowy zawodniczek to przecież nie z pustą sakwą. Ale dla nas masz tylko dobre słowo ale dla innych masz na zachętę. Pamiętaj że w każdej chwili możemy zgłosić medical. Obyś nie przeliczył się z kalkulacjami jak niejaki Fiałkowski i spółka. W tej chwili mogę ci zagwarantować grę tylko Uli

pozdrawiam Piotrek"

[Robert Radwański często posługuje się swoim drugim imieniem, Piotr - przyp. red.]

Spór między obozem Radwańskich, a organizatorami został opisany w mediach tuż przed rozpoczęciem Warsaw Open. Obie siostry były awizowane do turnieju, ale Agnieszka wycofała się w ostatniej chwili - oficjalnie z powodu z kontuzji pleców. Nieoficjalnie: z powodu braku startowego - Radwański żądał ponoć 50 tys. dolarów. Ojciec tenisistek twierdzi, że inne zawodniczki, np. Rosjanka Maria Szarapowa, grają w Warszawie za startowe.

Makarczyk w czwartek po raz kolejny zapewnił, że wszystkie tenisistki grają w Warsaw Open za darmo. I skrytykował obóz Radwańskich: - Moje słowa nie są w żadnym wypadku skierowane do Agnieszki, która jest świetną zawodniczką, ale nazwijmy to jej otoczenia. Bardzo żałuję, że u nas nie zagrała, jednak wywiady ukazujące się ostatnio w mediach są sterowane przez jej otoczenie - powiedział Makarczyk.

Po wycofaniu się Agnieszki Radwańscy wielokrotnie krytykowali organizatorów za złe przygotowanie imprezy: skarżyli się, że ich samochodu nie wpuszczono na parking (Makarczyk tłumaczył, że mają umowę z Suzuki, a Radwańscy jeżdżą mercedesem), a Ula nie mogła trenować na korcie centralnym. Ich uwag, co do organizacji turnieju, nie podzieliła żadna inna tenisistka.

Messi, czy Ronaldo? Kto lepszy?



Finał Champions League w Rzymie to niepowtarzalna okazja, by rozstrzygnąć, kto jest najlepszym piłkarzem na świecie: Cristino Ronaldo, czy Lionel Messi?

Obaj wciąż podkreślają, że to Barca walczy z Manchesterem, a nie oni między sobą. Messi mówi, że w pojedynku w Rzymie nie widzi nic osobistego, poza tym, że to dla niego najważniejszy mecz w życiu. Wyznaje, że odważy się podejść do karnego, gdyby było trzeba, ale nie ma dla niego znaczenia, kto będzie w środę strzelał gole. Byle był to ktoś z Barcelony. Ronaldo uważa, że obie ekipy mają równe szanse, ale też stara się odegnać presję od siebie. Nic z tego. Miliony fanów na świecie i tak widzą ten finał jako pojedynek 21-letniego Argentyńczyka z 24-letnim Portugalczykiem. Właściwie spór trwa już prawie dwa lata, od chwili, gdy z piłkarskiego tronu umknął Ronaldinho.
Kto jest lepszy? Na razie w rankingach wyżej stoją notowania Ronaldo - to Cristino wygrał plebiscyt France Football i FIFA wyprzedzając Messiego. Nic dziwnego, bo to jego Manchester jest najlepszym klubem świata. Barca może w środę sięgnąć po jego koronę, a wtedy Messi niemal automatycznie sięgnąłby po koronę Ronaldo.
Jest w obu drużynach wielu wybitnych graczy i patrzenie na ten wymarzony finał przez pryzmat dwóch gołowąsów jest może niesprawiedliwe, ale nikt z nas nie ucieknie przed porównaniami.
Cristino, czy Leo? Jest w tym pytaniu coś symbolicznego.
Gdyby mierzyć sympatię fanów, z pewnością przewagę miałby Argentyńczyk. Bezczelnością, symulowaniem fauli i różnymi szczeniackimi wybrykami Ronaldo zyskał wielu przeciwników. Ale nawet oni nie kwestionują jego piłkarskiego geniuszu. Gola umie zdobyć z 35 m, taki właśnie strzał w Porto dał Manchesterowi półfinał i został bramką roku na Wyspach. Ronaldo to świetny drybler, choć o mało eleganckich ruchach, czym odróżnia się od swojego idola Luisa Figo. Jest jednak silniejszy i szybszy, co przy jego technice i polocie czyni z niego gracza niepowtarzalnego.
Nie wiem czy w całej historii piłki portugalskiej był ktoś, kto mógłby mu dorównać w grze głową. Wyskok ma atomowy. I choć jest w jego grze i postawie na boisku trochę cyrku, zazwyczaj służy on Manchesterowi.
Ronaldo bez skrępowania mówi, że zasługuje na nr 1 na świecie. Można go tylko nie lubić, ale wobec skali talentu każdy jest bezsilny. Zazwyczaj przeciwnicy Manchesteru. Co wymyśli na środę Guardiola przeciw niemu?
Trener Barcy wolałby pewnie, żeby przy piłce częściej był w tę piłkarską noc Leo Messi. Argentyńczyk jest kochany powszechnie, choć nie jest graczem bez skazy (gol ręką w meczu z Espanyolem dwa lata temu). Przypomina jednak dzieciaka z podwórka wyniesionego jakimś cudem natury na futbolowe wyżyny. Lewonożny chłopczyk grę w piłkę zaczynał na prawym skrzydle, żeby siedząca tam mama, dona Celia miała go na oku. Kobieta uważała, by starsi chłopcy nie zrobili krzywdy 5-letniemu synkowi. I tak już zostało. W wieku 13-lat Messi zapadł na ciężką chorobę i dopiero kuracja hormonem wzrostu uratowała go dla futbolu.
Do dziś skromny gracz z Argentyny budzi wiele czułości niemal we wszystkich - poza rywalami z boiska, których przyprawia raczej o zawroty głowy. Jest najdoskonalszym wcieleniem małego wielkiego piłkarza, choć w Barcy można tak nazwać również Iniestę i Xaviego. Gole, asysty, rajdy, strzały - Leo też ma wszystko, by być gwiazdą pierwszego formatu. Ostatnio nawet zdrowie. Przeszło rok nie był kontuzjowany.
Na boisku różni ich bardzo wiele - Leo szuka gry kombinacyjnej, Ronaldo najprostszej drogi do bramki - są jakby kwintesencją stylu hiszpańskiego i angielskiego, rzecz jasna w jego idealnym wydaniu.
No, więc który? Futbolem rządzą sympatie i emocje, ale przede wszystkim wyniki i tytuły. Musimy więc poczekać do środy. A potem pewnie spierać będziemy się nadal.
wolowski

Forty albo ktoś inny czy nie macie przypadkiem zeskanowanego fantastycznego artykułu z wczorajszego PS, a konkretnie z dodatku Magazyn Sportowy "Piłkarska Ruletka"? Świetnie opisuje on hazard wśród naszych kopaczy. Proszę wrzucic tu jak ktoś ma

Hazard-największa plaga...

Dziennik.pl

Jeden z byłych reprezentantów przegrał w kasynie dwa miliony złotych. Znany ligowiec przed wierzycielami uciekł za granicę. Piłkarze-hazardziści, to największy problem polskiej piłki, o którym głośno się nie mówi - czytamy w "Magazynie Sportowym" dodatku do "Przeglądu Sportowego".


- Gra 80 procent zawodników z polskiej ligi. Połowa chodzi jeszcze do kasyn, reszta siedzi w domu i gra w internecie - mówi Tomasz Hajto. - To największa plaga dzisiejszej piłki. Już się nie pije tak jak kiedyś. Alkohol został zastąpiony przez ruletkę, kieliszek przez kulkę - mówi Marek Koźmiński.

Kasyna tylko czekają na piłkarzy - to ich najlepsi klienci. Żyją z takich jak oni. W jednym z kasyn piłkarze Wisły Kraków mają salkę vipowską, gdzie nie wejdzie nikt z ulicy. To tam świętowali jedno z mistrzostw polski.

Piłkarze chodzą nie tylko do kasyn, ale też zakładają się. O wszystko. Na treningach - kto pierwszy trafi piłką w poprzeczkę czy słupek. Obstawiali czas przyjazdu autokaru, zakładano się o to, kto ureguluje rachunek w restauracji. Obstawiali także mecze u bukmacherów, choć kontrakty im tego wyraźnie zabraniały. - Uzależniony potrzebuje dodatkowych źródeł adrenaliny. Zapewnia ją sport, ale także kasyno. Taki piłkarz w wolnym czasie szuka czegoś, co go nakręci - hazardu, alkoholu, narkotyków, ryzykownych sportów. Chce żeby coś się działo - mówi Jacek Sędkiewicz, psycholog, terapeuta uzależnień.

Na plagę hazardu nie wiele mogą poradzić prezesi i właściciele klubów. Najskuteczniejszą metodą jest tzw. zakaz. Kasyno wprowadza wtedy grającego na jego własną prośbę na listę osób, które nie mają wstępu do lokalu. Działacze Amiki Wronki wymogli taki zakaz na pojawiających się regularnie w kasynach Tomasza Dawidowskiego, Dariusza Jackiewicz i Grzegorza Króla. Piłkarz nie mieli wstępu do kasy w Poznaniu, Wrocławiu i Szczecinie, ale gry nie zaprzestali. Zaczęli odwiedzać kasyna w Berlinie, który od Wronek dzieli niespełna 200 km.

Piłkarze wygrywali ogromne sumy, przegrywali jeszcze większe. Wahan Geworgian potrafił w jedną noc przegrać 130 tys. złotych. Często zdarza się, że zaciągają pożyczki u tzw. ludzi z miasta. Jeden z ligowców zapożyczył się u nich na 100 tys. złotych, musiał oddać 115 tys. - W przypadku jeśli zawodnik nie ma odpowiedniej sumy, dostaje pierwsze i zarazem ostatnie ostrzeżenie. Potem ma już założoną lokatę. Odnawialną i niespłacalną - mówi jeden z byłych piłkarzy.

Mariusz Nosal, były piłkarz m.in. Odry Wodzisław, przegrał wszystkie swoje pieniądze, zapożyczył się na ogromne sumy, które również przegrał, a potem ukrywał się przed wierzycielami , którzy mu grozili. Pozrywał wszystkie kontakty z rodziną i przyjaciółmi, rozwiódł się z żoną i uciekł za granicę. Hazard był też jedną z przyczyn samobójstwa Sławomira Rutki, byłego piłkarza Korony.

Niewielu piłkarzy jest w stanie wyjść z nałogu, wrócić do normalnego życia. Kilku stanie na nogi, reszta pogrąży się na dobre.

Dzięki, ale to tylko namiastka artykułu, który ma 4 strony i jest baaardzo ciekawy. Jutro skocze na dworzec i zakupie tam ten PS

Tenis z komórką w ręku

Jak zarabiać na tenisie, nie odbijając piłki? Siedząc na korcie i robiąc zakłady

Jeżdżą po całym świecie, siedzą na kortach od rana do wieczoru. Latają samolotami, mieszkają w dobrych hotelach. Zawsze są na miejscu, bo muszą wiedzieć, co się dzieje. To daje im przewagę nad osobami śledzącymi to samo spotkanie przed komputerem lub telewizorem. Korzystają z błędów stron internetowych podających na żywo wyniki i z opóźnień telewizyjnych - tak działają ludzie obstawiający na żywo mecze tenisowe i zarabiający na tym spore pieniądze.
Skuteczny, bo szybszy
Betfair to coraz bardziej popularny bukmacher internetowy na świecie. Różni się od innych tym, że ludzie zakładają się między sobą i w większości przypadków obstawiają tylko jeden mecz. Od każdego zakładu grający muszą zapłacić niewielką prowizję firmie. Jeśli w betfair sporo ludzi będzie obstawiało jeden mecz, jest pewność, że do wygrania są duże pieniądze, po kilka, kilkanaście tysięcy euro. Inni bukmacherzy internetowi, widząc, że ktoś chce zagrać wybrany mecz za sporą sumę, nie przyjmują zakładu. Od razu wycofują go z oferty, bo istnieje ryzyko, że mecz jest ustawiony. Poza tym na każdą ligę bądź spotkanie tenisowe są określone kwoty, których nie można przekraczać.
- Jestem najlepszym graczem betfair we Włoszech. Zawsze gram tylko jeden mecz, nie boję się i inwestuję duże pieniądze. To są moje trzy podstawowe zasady, których się trzymam -chwalił się już kilka lat temu Massimo, który należy do grupy "tenisowych biznesmenów".
- Trzeba być bardzo uważnym i dobrze znać matematykę. Przewidywać, jak może zmienić się kurs za kilka sekund. Jeśli zawodniczka ma na przykład piłkę na przełamanie serwisu, to kurs na nią za chwilę się zmieni. Natychmiast to wykorzystuję i w ciągu kilku sekund zarabiam sporą sumkę. Właśnie dzięki temu, że śledzę mecz na żywo. Inaczej nie byłoby to możliwe – kontynuuje.
Jak rozpoznać takich ludzi? Kilka lat temu było to prostsze zadanie. Teraz już nie.
Rok 2005 Sopot. Na trybunach kortu centralnego siedzi opalony mężczyzna. Na kolanach laptop, na nosie okulary. To Massimo. Nie kryje się z tym, w jakim celu przyjechał do naszego kraju.
- Od dawna jeżdżę po świecie. Nie zawsze wyniki spotkań ukazują się w czasie rzeczywistym. Szczególnie podczas mniejszych turniejów zdarzają się opóźnienia w relacjach. Poza tym telewizja satelitarna także przekazuje ludziom relację kilka sekund po czasie. Oni się tym sugerują. Dostają obraz z lekkim poślizgiem. Ja tylko na tym korzystam. Dzięki temu, że siedzę na korcie, jestem kilka sekund do przodu i wygrywam spore kwoty. To nie jest zabronione- chwalił się Włoch.
- Dziś zgarnąłem kilka tysięcy euro. Wystarczyło parę kliknięć myszką. Cały dzień z laptopem na kolanach to bardzo wyczerpująca praca – dodał z uśmiechem po chwili.
Wskazał także na drugą trybunę. – Widzicie tych czterech z laptopami? Konkurencja nie śpi. Czasem, gdy Włoch grał o sporą stawkę, nie potrafił powstrzymać napięcia.
- Show me the money! – krzyczał z trybun do zawodników, nie zważając na zdumione spojrzenia kibiców. Zdarza mu się też przez pierwszą część meczu głośno dopingować jednego zawodnika, a nagle zmienić „sympatię” i oklaskiwać drugiego. Robi tak dlatego, bo gdy obstawia na żywo, kursy co chwilę się zmieniają. Przy wyrównanym meczu, raz jeden, a innym razem drugi tenisista jest faworytem. To tylko woda na młyn dla Włocha, który potrafi być już na początku trzeciego seta sporo wygrany. Kilka razy krzyczał nawet po meczu w stronę kortu: -Easy money!
Massimo pojawia się w Polsce przy okazji każdego turnieju. Jeździ tak po całym świecie.

Przepisy da się obejść

Takich ludzi dostrzegły także władze światowego tenisa. Wprowadzono więc zakaz wnoszenia laptopów na trybuny. - My także będziemy tego przestrzegać. Mamy wystarczająco dużo ochroniarzy, którzy będą obserwować ludzi. Nie chcemy, aby w stolicy obstawiano mecze na żywo- zapewniał dyrektor kobiecego turnieju Warsaw Open Stefan Makarczyk.
Ta walka jest jednak nie do wygrania. Teraz Massimo, zamiast laptopa, trzyma w kieszeni włączony telefon, a w uchu słuchawkę. Na bieżąco przekazuje wydarzenia z kortu swoim wspólnikom siedzącym przed komputerem. W plecaku obok w pogotowiu cały czas ma jednak laptopa. Stara sobie wybierać takie miejsce, aby nie było go widać. Wysoko na trybunie lub za reklamą, która będzie go zasłaniać. Nie jest już tak hałaśliwy, jak jeszcze jakiś czas temu.
Kiedyś Włoch pracował przez kilka miesięcy w roku w swoim kraju, ale płacili mało, a jego kusiły duże pieniądze. Teraz prawie nie bywa w domu.
Najbardziej lubi mniejsze turnieje. Takie jak organizowane kiedyś w Sopocie czy teraz w chorwackim Umag. - Nie ukrywajmy, że sporo tenisistów przyjeżdża do tych kurortów na wakacje, chce się po prostu zabawić. Często widzę ich w nocy na imprezie pijących piwo i palących papierosy, a dzień później muszą grać mecz. Nic dziwnego, że nie mają siły, a dzięki temu ja wiem, na kogo postawić. Sami ułatwiają mi pracę. Wystarczy tylko pójść wieczorem do odpowiedniego klubu - zdradza Włoch. I zarabia coraz więcej.
P.Kaszubski

Radwański odpowiada na zarzuty Makarczyka

Po tym, co się stało, pan Makarczyk może organizować turnieje, ale piłki kajakowej. W kontekście tenisa proszę już nie łączyć naszego nazwiska z tym człowiekiem. Na razie nie jestem w stanie szerzej ustosunkować się do całego zamieszania, ale ja też mam kilka interesujących maili od pana Makarczyka-powiedział Radwański. O umowie z Suzuki dodał, że była źle skonstruowana, i że była to "kolejna próba załatwianie prywatnych spraw z Radwańską na sztandarze".

Radwański jeszcze ostrzej wypowiada się w "|Super Expressie". - Nie zamierzam brać udziału w tej dyskusji i obrzucaniu g...! Pan Makarczyk ostro nas atakuje, bo z turnieju odpadła mu Szarapowa, co go bardzo zabolało. Teraz musi się na kimś wyżyć, więc znów pluje na nas - mówi Radwański i zapowiada, że poda Makarczyka do sądu.

- Nie chcę mieć z nim do czynienia. Przykro mi z powodu polskich kibiców, ale dopóki ten pan będzie kierował jakimkolwiek turniejem, nas w nim nie będzie - mówi Radwański.

Radwańscy vs. Makarczyk ciąg dalszy...

Dyrektor turnieju rangi WTA Tour - Warsaw Open Stefan Makarczyk przesłał do PAP korespondencję mailową pomiędzy nim, a agencją menedżerską IMG, dotyczącą warunków przyjazdu do Warszawy i występu na kortach Legii Rosjanki Marii Szarapowej, byłej liderki rankingu tenisistek.
Autorem maila przesłanego do biura Warsaw Open jest Max Eisenbud wiceprezes IMG Tennis, a przedmiotem korespondencji ustalenie szczegółów dotyczących przyjazdu i pobytu Szarapowej, która w Warszawie wystartowała po blisko dziesięciomiesięcznej przerwie spowodowanej kontuzją i operacją prawego barku.

Strony uzgodniły, że organizatorzy turnieju pokryją przelot Rosjanki, jej trenera Michaela Joyce'a oraz trenera od przygotowania fizycznego Roberto Garcii pierwszą klasą z Tampy na Florydzie do Newark liniami Continental Airlines w dniu 13 maja, a także na linii Newark - Warszawa, gdzie przewoźnikiem były Polskie Linie Lotnicze LOT.

Cena jednego biletu to 2 358 dolarów, a zgodnie z umową zawartą z agencją IMG wszystkie opłacili organizatorzy imprezy. Do tego jeszcze należy doliczyć koszty trzech biletów z Warszawy do Paryża, przy czym te ostatnie zostały wykupione już po porażce Rosjanki w ćwierćfinale warszawskiego turnieju.

Reasumując: płacicie za przeloty Marii i jej dwóch trenerów na trasie Tampa-Warszawa-Paryż. Opłacacie hotel dla Marii i dwa pokoje dla jej trenerów. Zapłacicie za ochronę dla Marii i samochód z kierowcą na czas pobytu w Warszawie. Proszę, żeby ochroniarz towarzyszył jej cały czas, szczególnie kiedy będzie na korcie treningowym, to bardzo ważne. Chcę mieć pewność, że jakiś szalony fan nie podejdzie do niej. Możesz mi to obiecać? - napisał Eisenbud w mailu do Makarczyka.

Proszę potwierdź mi, że Maria i jej team nie będą płacić za pokoje. Oczywiście będą sami płacić za jedzenie i inne rzeczy. Wspaniale byłoby, gdyby ktoś z organizatorów mógł przywitać Marię, gdy opuści samolot. Stefanie, to jest pierwszy turniej Marii od dziewięciu miesięcy, jak możesz sobie wyobrazić jest trochę zdenerwowana, więc najlepiej, żeby na lotnisku nie było przedstawicieli mediów, dlatego proszę zachowaj termin jej przylotu w sekrecie. Możesz powiedzieć mediom, że przybędzie w piątek albo coś innego - dodał Eisenbud.

Ujawnienie przez Makarczyka, za zgodą IMG, treści tej korespondencji jest kolejnym następstwem zamieszania i fali publikacji prasowych, jakie pojawiły się po wycofaniu się z Warsaw Open Agnieszki Radwańskiej. Powodem absencji tenisistki z Krakowa była kontuzja pleców, potwierdzona przez lekarza z ramienia WTA Tour.

Jednak w niedzielę po południu jej ojciec i trener Robert Radwański poskarżył się kilku dziennikarzom zaproszonym na korty Warszawianki, że organizatorzy nie wywiązali się z wcześniejszych obietnic. Chodziło o wypłatę "startowego" (czyli gratyfikacji za sam przyjazd i start w imprezie), a jednocześnie stosownymi premiami pozyskał największe gwiazdy turnieju: Szarapową i Słowaczkę Danielę Hantuchovą.

W czwartek nastąpiła kolejna odsłona sporu, bowiem Makarczyk na konferencji prasowej udostępnił dziennikarzom treść maila od Radwańskiego, w którym ten napisał m.in.: Jeżeli jedziesz do Hiszpanii na łowy zawodniczek, to przecież nie z pustą sakwą. Ale dla nas masz tylko dobre słowo, ale dla innych masz na zachętę. Pamiętaj możemy w każdej chwili zgłosić medikal. Obyś się nie przeliczył z kalkulacjami (...) w tej chwili mogę ci zagwarantować grę tylko Uli.

Jednocześnie dyrektor imprezy zapewnił, że ze względu na kłopoty z zapięciem budżetu, żadnej z uczestniczek nie oferował wypłaty za sam przyjazd. W tym samym czasie rodzina Radwańskich lądowała w Paryżu, gdzie od niedzieli rozgrywany jest wielkoszlemowy turniej Roland Garros.

i jak,udało ci się nabyć? dałbyś rade zeskanować?

Na forum Wisły Płock było wklejone...
osobiście cieszę sie bardzo, że Wana udało się wywalić do Jagiellonii, dzięki temu uratowany został dla polskiej piłki ostatni klasowy gracz który jeszcze niedawno grał w Wiśle - Sławek Peszko. A i Geworian miał i ma szansę się odbudować...
Ale jako ciekawostkę podam, że ostatnio był widziany w płockim pseudokasynie... ponoć 'rekreacyjnie' coś tam postawił.

url=http://img43.imageshack.us/img43/6791/dsc03553.jpg][/url]

Jeszcze pierwsza strona (bo się źle wkleiło):

Radwańscy vs. Makarczyk ciąg dalszy..

Ma rację Wojciech Fibak, który komentując spór między rodziną Radwańskich a dyrektorem turnieju Warsaw Cup Stefanem Makarczykiem stwierdził, że zwyczaje ze świata polityki trafiły do świata sportu.

Nie chodzi o to, że ktoś się z kimś spiera. W końcu nie wszyscy muszą jeść sobie z dzióbków. Rzecz w tym, że interlokutorzy nawet nie próbują rozwiązać problemu, nie potrafią wyjść sobie naprzeciw. Krzyczą, fukają, rzucają oskarżenia. To im wychodzi dużo lepiej niż merytoryczna rozmowa.

Takie sytuacje w świecie polityki zdarzają się niemal codziennie. Teraz mamy podobną w tenisie, który zwany jest białym sportem albo grą dżentelmenów. Przypomnę: istota sporu dotyczy pieniędzy, które organizatorzy zawodowych turniejów wypłacają gwiazdom, by je zachęcić do startu. Dyrektor Makarczyk złożył Radwańskim konkretną obietnicę (chodziło bodajże o 50 tysięcy dolarów), z której wycofał się, gdy turniej zbiedniał.

W tym momencie sprawa nadawała się jeszcze do negocjacji. Rozdrażnienie Radwańskich jest zrozumiałe, bo nikt nie lubi, gdy nie dostaje tego, co mu obiecali. Zmianę decyzji Makarczyka też da się wytłumaczyć. Miał mniej pieniędzy, niż wcześniej zakładał, więc musiał drastycznie ciąć koszty. Negocjacji jednak nie było. Rozpoczęła się wojna za pośrednictwem mediów: tu wywiad z Makarczykiem, tam rozmowa z Radwańskim, tu ujawnienie treści prywatnej korespondencji, tam złośliwe uwagi Agnieszki.

Walka trwa zresztą nadal, choć od zakończenia imprezy na Legii minęło już kilka dni. Radwańscy ostrzeliwują Makarczyka z Paryża, gdzie trwa turniej wielkoszlemowy, a Makarczyk odpala w ich stronę rakiety z Warszawy. Ostatni nalot w wykonaniu dyrektora miał udowodnić, że nawet wielka gwiazda kobiecego tenisa Maria Szarapowa nie dostała gratyfikacji za start w Warszawie. Tu mam do pana Stefana proste pytanie. Czy przekazanej dwa dni temu mediom pańskiej korespondencji z agentem Rosjanki nie należało wcześniej pokazać Radwańskim?

Odpowiedź nie ma już większego znaczenia, bo sprawy zaszły za daleko . Obie strony okopały się na swoich pozycjach i można przypuszczać, że ostrzał będzie trwał do czasu, aż mediom znudzi się tenisowa wojna. No i do momentu wyczerpania zawartości skrzynki poczty elektronicznej pana Makarczyka.
A.Fąfara

Mierzę w Masters Cup wywiad z Ł.Kubotem(Radwańscy vs. Makarczyk w tle)


Mimo porażki z Victorem Troickim w I rundzie French Open może być Pan chyba zadowolony? Na korcie nie było widać, że dzieli Was 110 miejsc w rankingu ATP
Co z tego, skoro przegrałem. Po takich meczach zawsze zostaje niedosyt. Faktycznie, ze swojej gry mogę być zadowolony. No może poza jednym elementem - serwisem.

Jak to jest z Pana singlową karierą? Jeszcze niedawno deklarował Pan, że skupi się na deblu, a tu finał w Belgradzie, a teraz debiut w turnieju głównym w Paryżu.
To dzięki deblowi. Razem z Austriakiem Oliverem Marachem tworzymy od jakiegoś czasu całkiem niezłą parę. Gramy w dużych turniejach. Rywalizujemy z najlepszymi i co najważniejsze odnosimy sukcesy . To dodało mi dużo pewności siebie. Poza tym bardzo poprawiłem technikę. Moja gra nie opiera się już wyłącznie na serwisie.

Czy po wspomnianych sukcesach będzie Pan więcej grał w singlu?
Będę grał, gdy tylko nadarzy się okazja. Na pewno zgłoszę się do eliminacji Wielkich Szlemów w Londynie i w Nowym Jorku. Nie da się ukryć, że debel jest dla mnie ważniejszy. Przynajmniej w tym sezonie. Nie chcę zapeszyć, ale mamy z Oliverem szansę, by zagrać w kończącym sezon turnieju Masters Cup w Londynie . Musimy ją wykorzystać.

Czy jest szansa, że zobaczymy Pana w Polsce? W tym roku nie odbędzie się w Warszawie turniej ATP.
Na pewno zagram we wrześniu, w szczecińskim challengerze Pekao Open. Rok temu dotarłem tam do półfinału, więc mam po co wracać. Jestem już zresztą po słowie z organizatorami.

Nie boi się Pan, że opublikują jakiegoś mejla?
Ha, wiem do czego pan pije. Nie, akurat do tych ludzi mam pełne zaufanie. Widać również, że robią to wszystko nie tylko dla pieniędzy.

Co Pan sądzi o konflikcie rodziny Radwańskich z organizatorami Warsaw Open?
Dla mnie to trochę niepoważne. Jeżeli ktoś coś obiecuje, to powinien dotrzymać słowa. Myślę, że nie byłoby całego zamieszania, gdyby nie okazało się w ostatniej chwili, że przyjadą Maria Szarapowa i Daniela Hantuchova. Nie wiem, czy dostały jakieś pieniądze, ale Radwańscy mieli prawo poczuć się urażeni, bo to przecież Agnieszka ściąga w Polsce ludzi na trybuny. Dla mnie publikacja prywatnej korespondencji jest niedopuszczalna. To brak profesjonalizmu dyrektora turnieju. Zastanawia mnie, dlaczego wszyscy czepiają się Radwańskiej, a nikt nie pyta, czemu wycofała się Caroline Wozniacki.

Bo jej rodzice nie robili afery, a poza tym to jednak Dunka. Część kibiców jest zdania, że dla polskich tenisistów uczestnictwo w turnieju rozgrywanym w naszym kraju to patriotyczny obowiązek.
Tak mówią ludzie, którzy nie znają się na tenisie. O ile wiem, to Radwańscy nie uchylają się od reprezentowania Polski. Agnieszka i Ula grały przecież niedawno w Pucharze Federacji z Japonią. Nie można tego porównywać z udziałem w turnieju organizowanym przez prywatną firmę. Nie uczcie Radwańskich patriotyzmu. Pamiętajcie również, że Agnieszka jest 12. tenisistką świata, nie setną, i ma prawo mieć wymagania.

Ale Pan nie chce grać dla Polski w Pucharze Davisa.
Nigdy nie mówiłem, że nie chcę. Z przyjemnością zagram, gdy zmienią się władze w Polskim Związku Tenisa. Rok temu bardzo nieładnie mnie potraktowali, odmawiając w ostatniej chwili dzikiej karty do turnieju w Warszawie. Wiem, że to była ich decyzja, wbrew temu, co twierdzą. To kolejny dowód, że w Polsce ludzie są nielojalni. Tu wszystko trzeba mieć na papierze

H.Zdankiewicz

http://gazetapraca.pl/gazetapraca/1,90439,6627832,Jak_grac__zeby_zarobic.html

Justine nie tęskni za tenisem


Justine Henin wróciła do Paryża. Tylko na chwilę, by wziąć udział w uroczystości otwarcia na kortach Rolanda Garrosa alei swojego imienia. Takie wyróżnienie spotyka tylko najlepszych.

Właśnie takich jak Belgijka: siedmiokrotna zwyciężczyni turniejów Wielkiego Szlema. Aż cztery z tych tytułów wywalczyła właśnie w stolicy Francji.

Tym większe było zaskoczenie, gdy rok temu, tuż przed Roland Garros, zdecydowała się nagle zakończyć karierę. Jeszcze nigdy w historii tenisa na taki krok nie zdecydował się aktualny numer jeden na świecie.

- Wbrew pozorom to była przemyślana decyzja. Poświęciłam tenisowi 20 lat mojego życia i doszłam do wniosku, że chcę zacząć robić co innego. To dojrzewało w mojej głowie od pewnego czasu - mówi rok po tym wydarzeniu.- Przez ostatnie 12 miesięcy ani przez chwilę nie żałowałam, że już nie gram. Moje życie jest dziś bardzo ciekawe. Chwilami mam wrażenie, jakbym narodziła się na nowo. Zawodowy tenisista funkcjonuje w kokonie, chroniony przed niemal wszystkim, co spotyka zwyczajnych ludzi - dodała Henin.

Na spotkaniu z dziennikarzami sprawiała wrażenie szczęśliwej i wyluzowanej. Z uśmiechem, rzadko goszczącym na jej ustach, gdy jeszcze grała, odpowiadała na kolejne pytania.
O dzieciach: Od dawna o nich marzę, ale to jeszcze nie czas. Mam 27 lat. Nie gram w tenisa dopiero od roku.

O powrocie na korty swojej rodaczki i rywalki Kim Clijsters: Z całym szacunkiem dla Kim, ale nie myślałam o tym zbyt wiele. To jej decyzja. Skoro uznała, że brak jej tenisa, to życzę jej powodzenia. Wbrew temu, co się o nas mówiło i pisało, zawsze miałam dla niej wiele sympatii.

O Roland Garros: Mam wyłącznie dobre wspomnienia. Nie tylko dlatego, że wygrywałam go tak często. To było dla mnie szczególne miejsce. Uwielbiam Paryż, tutejszych kibiców i korty. Odkąd sięgam pamięcią, zawsze marzyłam, by wygrać właśnie tu [obiecała to kiedyś swojej zmarłej na raka matce -red.].

O bezkrólewiu w kobiecym tenisie: Myślę, że potrzebna jest prawdziwa liderka (odkąd zakończyła karierę nr 1 WTA było aż sześć zawodniczek). W tej chwili faktycznie trudno ją znaleźć, choć jest wiele dobrych tenisistek, młodych i zdolnych, próbujących dostać się na szczyt. Takich jak np. Polka Agnieszka Radwańska. Wydaje się, że najmocniejsza z tego grona jest Serena Williams, ale zbyt wiele spraw odciąga ją od tenisa. Bardzo mocna jest Dinara Safina i być może jej uda się odskoczyć od konkurentek.
O Marii Szarapowej: Nie wymieniłam jej, bo dopiero wraca na korty po kontuzji. Wszystko zależy od nastawienia Marii. Z własnych doświadczeń wiem, że powroty po tak długiej przerwie są trudne. Potencjalnie nic nie stoi na przeszkodzie, by znów została nr 1 i wygrywała Wielkiego Szlema. Będę trzymać za nią kciuki - podkreślała Justine Heni

H.Zdankiewicz

E-hazard
2009-05-29
Eurosport e-bukmacherem
Stacja telewizyjna Eurosport rusza niedługo z zakładami sportowymi online. Usługa ma być dostępna w wielu krajach naszego kontynentu. Telewizyjny nadawca chce w przyszłości oferować e-zakłady również w Polsce. Licencję na prowadzenie tej działalności uzyskał od Komisji Konroli Hazardu Alderney.



Przy uruchomieniu strony internetowej Eurosportbet.co.uk. Eurosport będzie współpracował z firmą Serendipity Investment pod szyldem Societe des Paris Sportifs (SPS).

Strona z zakładami sportowymi ma zostać uruchomiona 1 czerwca. Będzie prowadzona z brytyjskiej wyspy Alderney. Początkowa oferta bukmacherska Eurosport obejmować będzie dziewięć sportów. Zakłady będzie można wnosić przed wydarzeniami sportowymi. W następnym etapie udostępniona będzie możliwość typowania na żywo. Będzie też poker online.

Rzecznik Eurosport stwierdził, że planowane jest rozszerzenie działalności e-bukmacherskiej na "wszystkie europejskie kraje, w których regulacje na to pozwalają".

W październiku Eurosport planuje uruchomienie EurosportBET we Włoszech, a w styczniu 2010 r. - jeśli będą na to już pozwalały regulacje krajowe - nowa usługa wejdzie na rynek francuski. Następnie e-zakłady zaoferowane będą w Hiszpanii, Danii, Szwecji, Belgii i...Polsce.

Eurosport chce uruchamiać kolejne wersje językowe swojej strony internetowej w tempie dwie na rok przez pięć lat. Celem jest uzyskanie liczby e-graczy na poziomie 530 tys. i obrotu w wysokości 200 mln euro przed 2014 r.

Caroline de Fontenay, dyrektor marketingu w SPS Betting, spółce joint venture zawiązanej między Eurosportem a Serendipity, która będzie kierować e-zakładami stwierdziła, że "kilka krajów europejskich zniosło już monopol w sektorze zakładów sportowych. Jest więc dobry czas, żeby Eurosport wszedł na rynek. Zakłady sportowe nie są już postrzegane negatywnie, oferują wiele radości ze sportu".

Eurosport świętuje w tym roku dwudziestą rocznicę powstania. W związku z tym stacja planuje też uruchomić swoją stronę internetową w wersji arabskiej.

- Telewizja pozostaje najlepszym sposobem na oglądanie sportu. Jeśli porównać dzisiejszą telewizję z tą sprzed dwudziestu lat jakość obrazu i dźwięku jest fantastyczna. Telewizja pozostaje naszą główną działalnością, a naszym celem jest zaproponować widzom coś, co będzie interesujące w każdym momencie - powiedział prezes Eurosport, Laurent-Eric Le Lay.

Podkreślił też, że jego stacja telewizyjna dociera obecnie do 116 mln domów w 59 krajach w Europie. Oferuje też usługę HD, z której korzysta 2,4 mln gospodarstw domowych w 29 krajach. Laurent-Eric Le Lay podkreślił też coraz większą wagę obecności Eurosportu w Internecie i ogłosił uruchomienie strony w wersji arabskiej, która ma być pierwszą próbą wejścia na ryki Bliskiego Wschodu. Nadawca współpracuje przy tym przedsięwzięciu z firmą telekomunikacyjną Du z Dubaju. / NB

reviewed-casinos.com
czyżby coś wiedzieli

Grisham, banany i sądy w Ameryce
Marcin Bosacki, Waszyngton


"Apelacja", przedostatnia książka Johna Grishama, amerykańskiego mistrza kryminałów prawniczych, opowiada o małym, biednym miasteczku w Missisipi podtruwanym latami przez wielki koncern chemiczny. Miejscowy sąd przyznaje wielomilionowe odszkodowania rodzinom zmarłych na raka. Ale koncern walczy. Kupuje, dosłownie, miejsce w Sądzie Najwyższym Missisipi dla konserwatywnego prawnika. Ten, choć ma wątpliwości (jego syn zostaje okaleczony z winy innej wielkiej firmy - producenta sprzętu sportowego), w końcu łamie się. W tytułowej apelacji gigant chemiczny uzyskuje odwrócenie wyroku.

Sąd w Los Angeles rozpatrywał właśnie sprawę jak z powieści Grishama. Największy na świecie producent owoców i warzyw Dole Food kontra biedacy z Nikaragui. Dochodzą swych praw, bo byli podtruwani nawozami na uprawach bananów należących do Dole'a. Za sprawą nawozów koncernu tysiące biednych robotników dotknęła bezpłodność, a sądy w Nikaragui i kilku innych krajach Ameryki Środkowej zasądziły od giganta odszkodowania w wysokości 2 mld dol. Sprawa trafiła jednak do Los Angeles i... tak, tak, sędzia Victoria Chaney anuluje wszystkie odszkodowania.

Na tym jednak analogie z Grishamem się kończą. Nikt sędzi Chaney nie postawił nawet oskarżenia o korupcję. Odwrotnie - to ona zarzuciła korupcję i "perwersyjny spisek" rolnikom z Nikaragui, ich prawnikom i tamtejszym sędziom.

U Grishama niestety od czasu, gdy trzaska jedną powieść na pół roku, wszystko jest proste jak konstrukcja cepa - krwiożercze wielkie koncerny i biedni ludzie bronieni przez zawsze szlachetnych małomiasteczkowych prawników. Rzeczywistość jest bardziej skomplikowana.

Biednych ludzi w Nikaragui reprezentowały wielkie amerykańskie koncerny... prawnicze. Równie krwiożercze i nastawione na zysk co te chemiczne lub spożywcze. Zarabiały już w USA miliardy na podawaniu do sądu firm tytoniowych czy producentów złych zabawek (ofiary, które wygrywają w sądach zawsze się z nimi szczodrze dzielą). Teraz koncerny prawnicze po prostu szukają po (zmyślonych) trupach zysków na nowych rynkach...

A biedni ludzie z Nikaragui też nie są święci. Wielu z tych, co skarżyli Dole'a, nigdy dla koncernu nie pracowało, nigdy nie zrywało zarobkowo bananów i nigdy nie miało żadnych problemów z bezpłodnością. Przed sądem w Los Angeles pojawiali się mężczyźni wyrzekający się własnych dzieci, by udowadniać, że są bezpłodni. Biedni ludzie z ochotą, bo a nuż uda się na miliard czy dwa oskubać giganta, pomagali koncernom prawniczym fałszować badania lekarskie i korumpować sędziów w swym kraju. Jeden z prawników rzekomych ofiar ma mieć w USA sprawę karną. Ukrywa się w Nikaragui.

O całej sprawie z zachwytem napisał "The Wall Street Journal", dziennik bliski prawicy, zwłaszcza tej wielkokapitalistycznej. Chwali sędzię Chaney za "akt higieny prawnej" i ma nadzieję, że będzie ona "przykładem dla innych sędziów".

Znów rzeczywistość jest ciut bardziej skomplikowana. Choć oddalony właśnie w Los Angeles pozew był hucpą, Dole nie jest w całej sprawie czysty. Jak pisze niezależna dziennikarka śledcza Katherine Glover, Dole w 1977 r. zmuszony został przez władze USA do zaprzestania stosowania podejrzanego nawozu. Ale choć wiedział o jego szkodliwości, w Ameryce Środkowej stosował go jeszcze przez lata. Zdaniem dziennikarki pierwsze pozwy w latach 90. kierowane były przeciw koncernowi przez rzeczywiście okaleczonych robotników. Ale potem poszli masowo w ich ślady naciągacze.

Nie wiem, czy tak dokładnie było. Ale w sprawie Dole kontra biedacy z Nikaragui po raz kolejny widać, że rzeczywistość, nie tylko amerykańska, nigdy nie jest prosta jak konstrukcja cepa.

Czy Barca straci Samuela Eto'o?




Barcelona chce dać podwyżkę Messiemu, Inieście i Toure, za to Eto'o zaproponuje dłuższy o dwa lata kontrakt z tą samą pensją. Kameruńczyk się na to nie zgodzi i…

Eto'o to jeden z największych piłkarskich wulkanów, nigdy nie wiadomo jednak czy erupcja nastąpi na boisku, czy poza nim. Choć Barcelona to klub, który uratował go dla wielkiej piłki (Real wypożyczył go na Majorkę, bo nie miał wtedy jeszcze wielkiego nazwiska) zawsze sprawiał w Katalonii wiele problemów. Nieokiełznany, łamiący reguły, mówiący rzeczy, których nikt inny nie odważyłby się powiedzieć. Latem obiecał Guardioli, że będzie przemawiał wyłącznie na boisku, ale kiedy zdobył odpowiednią liczbę goli wypalił w połowie sezonu, że jest w Katalonii tylko najemnikiem, a jego serce pozostało na Majorce. Zakpił przy tym z Leo Messiego mówiąc, że niektórzy gracze namiętnie całują godło klubu na koszulce, a porzuciliby go dla innego, gdyby zaproponował im milion więcej.

Oburzenie w Katalonii było uzasadnione, ale Eto'o przeprosił fanów golami. Jak zwykle. Jak zwykle też wybiera sobie cel godny siebie, dwa lata temu zaatakował Ronaldinho za to, że się leni, myśli wyłącznie o sobie, a nie o drużynie. Brazylijczyk był wtedy w Katalonii bogiem większym niż Messi.

Ale do rzeczy: klub to nie jest szkółka niedzielna. Eto'o pokazał w tym sezonie, że warto się z nim użerać. Zdobył 30 goli w lidze, plus na deser tego najważniejszego, który odmienił losy finału Ligi Mistrzów z Manchesterem. Bez Kameruńczyka potrójnej korony by nie było.

Eto'o to napastnik wielki, kiedyś wydawało mi się, że marnuje za dużo stuprocentowych okazji, tymczasem przeanalizowałem statystyki i okazało się, że do zdobycia bramki potrzebuje znacznie mniej szans niż Messi i Henry. Był jednym z najbardziej efektywnych piłkarzy minionego sezonu w Primera DIvision. Poza tym skoro już uznajemy, że w Lidze Mistrzów miarodajne są mecze z Anglikami- Eto'o strzelał bramki i Manchesterowi, i Arsenalowi (w finale w Paryżu) i Chelsea. Takiego napastnika Barca nie powinna tracić. Diego Forlan zagwarantuje 30 goli w lidze, ale wątpię, by był to piłkarz zdolny zmieniać losy finałów Champions League. A przecież o to chodzi w klubie z Katalonii.

Eto'o zarabia w Barcelonie bardzo dobrze (7,5 mln euro za sezon). Poza Messim, który ma wyższą pensję (8,4 mln), tylko Henry dorównuje Kameruńczykowi. Jeśli są jednak w klubie pieniądze na podwyżkę dla Argentyńczyka, może powinny się znaleźć i dla Eto'o. Prasa hiszpańska donosi, że Kameruńczyk nie zaakceptuje przedłużenia kontraktu na starych warunkach.

Chce poczekać do końca przyszłego sezonu i odejść za darmo, a w nowym klubie będzie miał kontrakt królewski. Na to z kolei nie będzie chciała zgodzić się Barcelona, oddać gracza wartego ze 40 mln euro za darmo? Do konfliktu tylko krok.

W "El Mundo Deportivo" już ukazała się ankieta, kto powinien zastąpić Kameruńczyka. Fani Barcy chcą Davida Villę, ale nie wiadomo, czy Barca jest w stanie wygrać o niego wojnę z Realem. Villa to napastnik miary Eto'o, ale kandydatem nr 2 jest Forlan. Katalońscy fani nie przepadają za to ani za Benzemą, ani Ibrahimovicem. I chyba mają rację, szczególnie w drugim przypadku, bo jeśli Eto'o ma muchy w nosie, to Szwed ma w nosie szerszenie. Zarabia w Interze 9 mln euro za sezon, na mniej w Barcelonie się nie zgodzi, a poza tym w fazie pucharowej Ligi Mistrzów nie zdobył jeszcze gola. Dla Barcy Champions League zaczyna się dopiero na tym poziomie.
Wygląda na to, że można mieć najlepszy sezon w historii, wygrać potrójną koronę, by i tak mieć kłopoty.
Docent