W poniedziałek wieczorem zmarł Mirosław Kuźniak

1946-2006) poeta, prozaik, wydawca, przez blisko dwadzieścia lat redaktor działu literackiego Polskiego Radia w Łodzi. Debiutował w 1968 r. tomem wierszy Portrety. Następnie opublikował zbiory poetyckie: Sentymenty, Biała podróż, Świat bez przerwy, Motyle drwią z nas.



z ostatniego tomiku:



Odyseja



Dlaczego tak uparcie wędruję do kresu
z roku na rok jak z wyspy na wyspę
Odchodzą po kolei moi towarzysze
dziecięcych zabaw i dorosłych gier
Żegnam się z nimi bez wzruszenia
Zobaczymy się przecież lada dzień
Dlaczego nikt mnie nie próbuje zatrzymać
na siedem lat a może dłużej
Nie spotkałem Cyklopa którego mógłbym oślepić
O Krainie Feaków słyszałem ze jest
Dlaczego tak uparcie wędruję do kresu
z roku na rok jak z wyspy na wyspę
po niegłębokim morzu mojego ciała


http://www.finisz.pl/index.php?view=text&menu=1&item=51&txt=895

Dzisiaj się o tym dowiedziałem.
Korespondowałem z Panem Mirosławem kilka lat na tematy sportowe i poetyckie.
Bardzo mi przykro.
Dedykuję również Tobie, Mirku, wiersz za który mnie chwaliłeś.

W hołdzie Jezusowi
=========================

Wrócił po wiekach
w ziemskie żywota.
Nie było mirry,
kadzideł, złota...

Przez życie stąpał
oddany Bogu.
Przestrzegał trudnych
praw Dekalogu.
W cieniu neonów
z dumną godnością
uczył słów Stwórcy.
Wkrąg siał miłością.
Nikt mu przypisać
grzechu nie zdoła....

Dziś w ciszy zgasnął
u wrót kościoła.....

Czyste sumienie
pyta... Dlaczego
nikt nie rozpoznał
uczynków ?
-JEGO- ?

Kiedyś powróci.
Znów próbie podda...

Czy przyszła ludzkość
hołd
-JEMU- ?
odda ?